Ҳарчанд риштаи дӯзандагӣ чандон барҷаста ба назар намерасад, аммо интихоб ва истифодаи онро нодида гирифтан мумкин нест.Вақте ки мо либоси сафеди софи риштаи дӯзандагии сиёҳро дар даст дорем, мо каме аҷиб ҳис мекунем ва ба намуди зоҳирӣ таъсир мерасонад?Аз ин ру, интихоб ва истифода бурдани риштахои дузандагй хануз хеле принципнок аст.Биёед бубинем, ки чӣ тавр интихоб кардан мумкин аст!
Индекси ҳамаҷонибаи арзёбии сифати риштаи дӯзандагӣ дӯзандагӣ мебошад.Қобилияти дӯзандагӣ ба қобилияти риштаи дӯзандагӣ дар дӯхтани ҳамвор ва ташаккул додани дӯзи хуб дар шароити муайян ва нигоҳ доштани хосиятҳои муайяни механикӣ дар дӯзандагӣ дахл дорад.Тарафҳои мусбат ва манфии дӯзандагӣ ба самаранокии истеҳсоли дӯзандагӣ, сифати дӯзандагӣ ва иҷрои фарсудашавӣ мустақиман таъсир мерасонанд.Мувофики стандартхои миллй навъхои риштахои дузандагй ба махсулоти навъи якум, дуйум ва хоричй таксим карда мешаванд.Барои он ки риштаи дӯзандагӣ дар коркарди либос беҳтарин дӯзандагӣ дошта бошад ва таъсири дӯзандагӣ қаноатбахш бошад, дуруст интихоб ва татбиқ кардани риштаи дӯзандагӣ хеле муҳим аст.Истифодаи дурусти риштаи дӯзандагӣ бояд принсипҳои зеринро риоя кунад:
(1) Бо хусусиятҳои матоъ мувофиқ аст: ашёи хоми риштаи дӯзандагӣ ва матоъ якхела ё шабеҳ мебошанд, то якрангии суръати коҳиш, муқовимати гармӣ, муқовимат ба фарсудашавӣ, устуворӣ ва ғайраро таъмин кунанд ва аз камшавии намуди зоҳирӣ, ки аз фарқияти байни ришта ва матоъ ба вуҷуд омадааст, пешгирӣ кунед.
(2) Мутобиқ ба намуди либос: Барои либоси таъиноти махсус риштаи дӯзандагии таъиноти махсус бояд ба назар гирифта шавад, ба монанди риштаи дӯзандагии эластики барои либоси чандирӣ ва риштаи дӯзандагии ба гармӣ тобовар, оташ тобовар ва обногузар барои сӯхтор. либос.
(3) Бо шакли дӯзандагӣ мувофиқат кунед: дӯхтаҳои дар қисмҳои гуногуни либос истифодашаванда гуногунанд ва риштаи дӯзандагӣ низ бояд мувофиқан иваз карда шавад.Дарзҳо ва китфҳо бояд устувор бошанд, дар ҳоле ки сӯрохиҳои тугмаҳо бояд ба фарсудашавӣ тобовар бошанд.
⑷ Бо сифат ва нарх муттаҳид шавед: Сифат ва нархи риштаи дӯзандагӣ бояд бо дараҷаи либос муттаҳид карда шавад.Либоси аълосифат бояд риштаи дӯзандагии сифат ва гаронбаҳо ва дар либосҳои миёна ва паст риштаи дӯзандагии сифат ва мӯътадил истифода шавад.Умуман, тамғаи риштаи дӯзандагӣ бо дараҷаи риштаи дӯзандагӣ, ашёи хоми истифодашуда, нозукии шумори ресмон ва ғайра қайд карда мешавад, ки ба мо дар интихоб ва истифодаи оқилонаи риштаи дӯзандагӣ кӯмак мекунад.Тамғакоғазҳои риштаҳои дӯзандагӣ одатан аз чаҳор адад иборатанд (бо тартиб): ғафсии ресмон, ранг, ашёи хом ва усулҳои коркард.
Дар боло як муқаддимаи мухтасар ба принсипи интихоби риштаи дӯзандагӣ аст, ман умедворам, ки он барои ҳама муфид хоҳад буд.
Вақти фиристодан: 05-05-2022